Merhaba sevgili okur, biliyorum sizi ihmal ettim ama erasmustayım (bkz: her şeyin bahanesi olarak erasmus ) ve tüm hızıyla devam ediyor. Finlandiya denen soğuk ve bir o kadar da ilginç memeleketteyim ( hayır yanlış yazmadım ). Malumunuz 2.5 ay kadar yabancılar arasında kalan her türk genci gibi benimde kafamda bir takım düşünceler oluştu.
İlk geldiğimde " ne oluyoruz lan ne güzel her yer ağaçlık buralara yerleşilir aslında " mantığıyla yaklaşsam da zaman geçtikçe buranında çok fazla bir şey vadetmediğini farkettim. İnsanları iyi kalpli, suç oranı yok denecek kadar az, refah seviyesi yüksek her yer park bahçe insanlar mutlu. Karşıdan karşıya geçerken çiğnenme ihtimalin yok, niye baktın hemşerim diye pıçaklayan yok. Tinerci yok, sokak kedisi köpeği bile yok dışarıda. Ama kendimi hala iyi hissedemiyorum gene bir şeyler eksik gene adını koyamadığım o his sardı beni. İnsanlar bana bir şey vadetmiyor hep aynı muhabbetler hep aynı barlar hep aynı şeyler. Her zaman ki gibi topluma ayak uyduramadım, kendimi bir şekilde olayların dışında buldum. Türkiye'de bitirmediğim kadar bilgisayar oyunu , dizi bitirdim burada. İlerde it gibi pişman olacağım biliyorum, ama elimde değil. Tüm amaçları saçmalık üzerine geçiyor insanların. Her ne kadar sarhoşta olsam da olaylara müdahil olamıyorum, kendimde o kudreti bulamıyorum.
Şimdi erasmusun bitti hadi dön bakalım evine deseler gıkım çıkmaz. Homesick'lik değil bu işin ilginç tarafı Türkiye'yi de özlemedim. Sadece artık insanlara rol yapmak istemiyorum. Olmadığım bir insan gibi dolaşmak istemiyorum. Çok yalnız kaldım burada. Türk oda arkadaşım sayesinde/yüzünden adam gibi ingilizce ilerletemeden şu diyarlardan gideceğim sanırım. Şimdi gerçi haksızlıkta yapmak istemiyorum güzel günlerimde geçmedi değil şu soğuk ülkede. Ama gene karamsar halime dönmem uzun sürmedi.
Daha 1.5 ay var dönmeme, 1.5 KOCA AY. Umarım bu aralıkta sevebilirim bu soğuk ülkeyi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder